Historia Kościoła
Starania o budowę obecnego kościoła rozpoczęto w latach 1903/1904. Władze carskie udzieliły pozwolenia, ale tylko na wzniesienie kaplicy. Fundament zbudowano z ciosanego kamienia; wbrew planom architektonicznym został on jednak znacznie poszerzony i przedłużony. Głównymi fundatorami kościoła byli Andrzej i Anastazja Pasternakowie oraz Józef Polubiec. Prace budowlane zakończono w 1908 r., jednakże parafię reerygowano dopiero w 1919 r. W międzyczasie zakupiono ołtarze, trzy dzwony, ławki i organy. Z czasem dobudowano przedsionek oraz wieżę (1938 r.) i zelektryfikowano kościół. W ciągu ponad stu lat jego istnienia, przeprowadzono wiele remontów (1953, 1962, 1975, 1997, 2008 r.) i upiększano przykościelny plac.
W ostatnich latach w kościele zmieniono nagłośnienie, założono ogrzewanie, dokonano gruntownego remontu organów, wymieniono okna oraz drzwi i zamontowano elektryczny napęd do dzwonów. W 2018 r. rozpoczęto rozbudowę kościoła. W ramach inwestycji do istniejącej bryły dobudowano dwie duże zakrystie. Na przełomie maja i czerwca 2020 r. zalano fundamenty pod nowy przedsionek kościoła. Wznoszenie ścian zakończono w czerwcu 2021 r. a krycie dachu jesienią tego samego roku.
Kościół parafialny w Rossoszu jest kościołem orientowanym (jego część prezbiterialna, mieszcząca ołtarz główny jest zwrócona ku wschodowi – w stronę Grobu Chrystusa w Jerozolimie). Zbudowano go z drewna, ma konstrukcję zrębową; jest oszalowany i wzniesiony na kamiennej podmurówce. Ma charakter pseudobazylikowy, posiada trójnawowy i trójprzęsłowy korpus.
Kościół zdobią neobarokowe ołtarze, autorstwa warszawskiego stolarza. W ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Bożej Różańcowej ze św. Dominikiem (autorstwa Aleksandra Brzostka). Zasuwa przedstawia męczeństwo św. Stanisława. Po bokach usytuowane są rzeźby biskupów – św. Stanisława i św. Wojciecha.
Zwieńczenie ołtarza stanowi kielich z hostią w glorii. W ołtarzach bocznych znajdują się współczesne obrazy Matki Bożej Częstochowskiej (na zasuwie Święta Rodzina) i Najświętszego Serca Jezusa (na zasuwie św. Kazimierz Królewicz). Kościelne organy pochodzą z 1913 r. z zakładu Leopolda Hartmana z Warszawy. Organy mają osiem głosów i są jednymi z dwudziestu czterech zachowanych organów Hartmana w Polsce. Rossoski kościół w 1993 r. został wpisany do rejestru zabytków. Nadzorem konserwatorskim objęte są także drzewa rosnące wokół świątyni. Od maja 2020 r. kościół dysponuje relikwiami swojego patrona – św. Stanisława BM. Parafia otrzymała je z rąk metropolity krakowskiego abp. Marka Jędraszewskiego.