Porządek nabożeństw
Niedziela : 8 00, 10 00 (kaplica w Romaszkach), 12 00 .
Święta: 8 00, 10 00 (kaplica w Romaszkach), 17 00.
Dni powszednie: 6 30, 7 00 oraz w maju / czerwcu o 18 00 i październiku 18 00 / 1700.
W pierwszy czwartek, piątek, sobota miesiąca Msza św. o 6 30, 7 00, 1700 (nabożeństwo po Mszy św. wieczorowej).
Nabożeństwa majowe i czerwcowe w dni powszednie są odprawiane po Mszy św. o godz. 18 00; w niedziele po Mszy o godz. 12 00.
Nabożeństwo różańcowe w październiku w dni powszednie po Mszy św. o godz. 17 00.
Roraty w okresie Adwentu: w środy o 6 30, w soboty o 17 00.
Droga krzyżowa w okresie Wielkiego Postu o 16 30, po niej odprawiana jest Msza św.
Gorzkie żale w okresie Wielkiego Postu po Mszy św. o godzi 12 00
Adoracja Najświętszego Sakramentu: w każdy czwartek od 16 00 do 17 00.
Odpusty w parafii
Odpust ku czci św. Stanisława BM – w najbliższą niedzielę przed 8 maja.
Św. Stanisław BM – urodził się w Szczepanowie ok. 1030 r. Trzydzieści lat później przyjął święcenia kapłańskie. Po dwunastu latach posługi został mianowany biskupem Krakowa. Zapisał się jako gorliwy i bezkompromisowy pasterz. Został zamordowany przez króla podczas Mszy św., którą celebrował 11 kwietnia (lub 8 maja) 1079 roku w kościele św. Michała na Skałce w Krakowie. Biskupa pochowano w świątyni, w której oddał życie. W 1088 r. jego ciało przeniesiono do krakowskiej katedry. Został kanonizowany w 1253 r. Ogłoszono go, obok Matki Bożej Królowej Polski i św. Wojciecha, głównym patronem Polski.
Św. Stanisław ze Szczepanowa zginął w młodym wieku. Świadczy o tym wygląd jego czaszki, która zachowała się aż do dzisiaj. Ostatnie badania szczątków jednego z pierwszych polskich męczenników odbyły się w 1963 r. z inicjatywy kard. Karola Wojtyły. Na czaszce widać ślady siedmiu uderzeń, zadanych ostrym żelazem. Ten fakt potwierdza rodzaj śmierci, przekazany przez tradycję. Największe cięcie ma 45 mm długości i ok. 6 mm głębokości. Św. Stanisław został uderzony w tył głowy. Czaszka ma wszystkie zęby, co świadczyłoby o tym, iż w chwili śmierci krakowski duchowny był stosunkowo młodym mężczyzną.
Św. Stanisława BM przedstawia się zazwyczaj w szatach biskupich, choć czasami pokazuje się go także w scenie męczeństwa. Taki obraz widnieje m.in. w naszym kościele. Dominują na nim ciemne barwy. Całość rozświetla namalowana centralnie postać biskupa. Hierarcha, odwrócony twarzą do ołtarza, podnosi w górę Hostię. Jego twarz jest spokojna, oczy wpatrzone w biały chleb, który staje się Ciałem Jezusa. Stanisław zdaje się nie widzieć nic poza tym, w czym uczestniczy. Sylwetka biskupa umieszczona jest na tle arkady; łuk łączący dwie kolumny i widoczne w oddali światło wydają się być przyszłą aureolą. Inaczej zachowują się osoby otaczające biskupa. Ministrant przyklęka i tuli się do stołu ołtarzowego. Zobaczył już stojącego za celebransem króla. Zatrwożony, jedną ręką zakrywa oczy, drugą wyciąga w powietrzu. Król podnosi miecz i lada chwila uderzy w biskupa. W oczach monarchy widać gniew i złość. Za moment cały ołtarz spłynie męczeńską krwią… Ciało św. Stanisława zostało po jego śmierci poćwiartowane. Dla ówczesnych ludzi to męczeństwo było szokujące i trudne do zrozumienia. W wyniku tej zbrodni król musiał porzucić tron i uciekać. Zmarł na wygnaniu jako pokutnik; jednocześnie kult krakowskiego biskupa wzrastał i trwa do dziś.
Odpust ku czci Matki Bożej Różańcowej – w najbliższą niedzielę przed 7 października.
Matka Boża Różańcowa – Jej liturgiczne wspomnienie zostało ustanowione na pamiątkę zwycięstwa nad wojskami tureckimi pod Lepanto. Do tej wiktorii doszło 7 października 1571 r. Owa bitwa była jedną z tych, które zadecydowały o losach Europy. Stary kontynent stanął wtedy przed groźbą opanowania przez Turków. Przewodził im sułtan Selim II, który marzył o totalnej islamizacji Europy. W obliczu tak ogromnego zagrożenia papież św. Pius V, dominikanin, zaczął na różańcu błagać Maryję o ratunek. Doznał wtedy zaskakującej wizji. Oto znalazł się na polu walki pod Lepanto i zobaczył nad turecką flotą postać Matki Bożej. Plany Turków pokrzyżował… wiatr, który nieoczekiwanie zmienił swój dotychczasowy kierunek. Wroga nam armia nie była w stanie wykonać manewrów, koniecznych do pokonania wojsk europejskich. Po zaledwie czterogodzinnej bitwie zatopiono sześćdziesiąt tureckich galer, zdobyto połowę ich okrętów i uwolniono dwanaście tysięcy chrześcijańskich galerników. Pius V od początku był świadomy, kto przyczynił się do tego zwycięstwa. Wdzięczny za ocalenie Europy, ustanowił dzień 7 października świętem Matki Bożej Różańcowej i zezwolił na jego obchodzenie w tych kościołach, w których istniały Bractwa Różańcowe. Z kolei papież Leon XIII w 1883 r. wprowadził do Litanii Loretańskiej wezwanie “Królowo Różańca świętego – módl się za nami”, a w dwa lata później zalecił, aby w kościołach różaniec był odmawiany przez cały październik.
Matkę Bożą Różańcową możemy oglądać w naszym kościele w ołtarzu głównym. Na obrazie widzimy Maryję trzymającą na kolanach małego Jezusa. Matka Boża zdaje się schodzić z nieba na obłoku i zbliżać do klęczącego na ziemi św. Dominika. Dzieciątko Jezus podaje mu różaniec. W prawym roku widzimy psa, trzymającego w pysku zapalona pochodnię. Ten element wizerunku odnosi się do tradycji dominikańskiej. Zakonnicy tego zgromadzenia nazywają siebie „psami Pana”. Ich charyzmat opiera się m.in. na głoszeniu Ewangelii. Są wierni wezwaniu: „Głosić wszystkim, zawsze, wszędzie i na wszystkie możliwe sposoby”. Tym głoszeniem mają zapalać świat dla Jezusa. Obraz z naszego ołtarza bardzo mocno nawiązuje więc do dominikańskiej duchowości i legendy, według której to Maryja miała przekazać różaniec św. Dominikowi.
Odpust ku czci Matki Bożej Nieustającej Pomocy – w ostatnią niedzielę lipca.
Najświętsza Maryja Panna Nieustającej Pomocy patronki najbardziej smutnych i potrzebujących, którzy odczuwają szczególnie potrzebę miłości i opieki. Znajduje się w rzymskim kościele św. Alfonsa Liguori. 23 czerwca 1867 r. nastąpiła uroczysta koronacja Obrazu Matki Bożej Nieustającej Pomocy.
Matka Boża Nieustającej Pomocy jest patronką Jaworzna oraz diecezji pelplińskiej i toruńskiej. Matka Boża Nieustającej Pomocy decyzją Benedykta XVI jest też od dnia 22 września 2011 roku patronką miasta Mielca.
Symbolika obrazu:
Obraz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy to ikona przedstawiająca cztery święte postacie: Dziewicę Maryję, Dzieciątko Jezus oraz świętych archaniołów Michała i Gabriela. Postacie te opisują litery, umieszczone w tle ikony:
- MP-ΘΥ – Maryja – Matka Boga (po obu stronach górnej części obrazu)
- IC-XC – Jezus Chrystus (po prawej stronie głowy Dzieciątka Jezus)
- ΟΡМ – Archanioł Michał (nad aniołem, po lewej stronie oglądającego obraz)
- OΡГ – Archanioł Gabriel (nad aniołem, po prawej stronie)